DOMU SANTU (Zemendiak 1)

HOMILIA

Senideok: "zoriontsu izango zaree nigaitik aurrean erabili zaiezenean, handia izango dalako zuen saria zeruetan".

Zer dinosku gaur Mateo ebanjelariak Jesusen ahoan jarten dauan esaldi honek guri, haren izenean bateatuak izan ginanoi? Behar bada, ezer gitxi: hain bertokotu gara!; hain gabiz atsegin bila! Erosi daitekenaz baino ez gara geu. Diruak emoten deusku ahalmena, onurea, izena...

Ez uste izan gizakion jokabide hau gaur goizekoa danik; holangoak beti izan dira: "zer zara? Zeure aberastasuna, zeure ondasundegia..."

Baina ez uste izan danak izan diranik, edo diranik izan, holango. Bestelakoak aintzat hartu gura doguzelako ospatzen dogu gaur­ko jaia. Gaur omentzen doguzanak ez dira bizi izan ondasunak pilatzeko eta atseginez lehertzeko, edo besteak euren ondasunpean hartzeko eta euren lepotik bizi izateko; besteen, batez ere txikienen, alde jokatzeko baino.

Honeik (lehenengo irakurgaian entzun dogu) ez dira hiru-lautxo; hainbat eta hainbat dira, herri, hizkuntza, eta edozein jatorritakoak... Bildotsaren odoletan garbituak; eta, zeruetako liturgian, aingeruekaz batera ospatzen dabe Jainkoaren aintza.

Jesukristori jarraituz, senideok, honeexek emon deutsee munduari, eta euren aldiko mundukoei, euren senideei, argitasuna eta gatza; euren aldiko orearen azkarri izan ziran.

Elizeak santu guztien omenezko jai honetara deitzen gaituanean, ba, Jainkoak damoskun pozaren itxaropenera deitzen gaitu (bigarren irakurgaian entzun dogun lez), eta Jesusen araudia geure bizitz-arau egiteak daukan sarira (hau ebanjelioan agertu jaku).

Ez gaitezan, ba, bizi izan, atseginkerietan lehertzeko, edo besteen lepotik aberasteko, gure artean senideago, bakegileago, alkarren arduratsuago izateko baino, hori ulertu gura ez dabenek aurrean bagarabilez ere. Handia izango da-ta ZERUETAN Jainko Aitak emongo deuskun saria.