URETEAN ZEHARREKO XXV. DOMEKEA /C

HOMILIA

(2007/09/23)

Am 8, 4-7
1Tm 2, 1-8
Lk 16, 1-13

 

Senideok: behar bada, atsegin handiz entzungo genduzan lehenengo irakurgaian agertu jakun Amos profetearen salakuntza berbak. Behar bada, hareik entzutean, danok euki doguz geure buruan banketxetako zuzendariak, nazinoetako buruzagiak, herrialdeetako politikariak eta edonongo agintariak —Elizakoak ere bai, jakina!—, eta Amosen salapena eurentzakoa izan dalakotan zelan-halango poza somauko gendun.

Baina, ez daigun ahaztu: Jainkoaren salapena ez da gaitzestekoa edo hondamenera botatekoa, bihozbarritzerako deia baino. Hau ete da gure jokabidea? Holan entzun ete doguz berbok?

Zer somau dogu bigarren irakurgaiko berbak entzutean? Paulok Timoteori egindako gutunean, kristau guztiei egiten deutsen eskaria hauxe izan da: euren otoitzetan, lehenengo ta behin, agintariak izan daiezela. Eta zein gogoge hartzen doguzan holango berbok, ezta?

Bakotxakeria (edo indibidualismo) kokoak ikututa gagoz, eta bakotxak bere ona, bere urtenbidea eta bere salbamena bilatzen dogun unean besteekaitik, eta euren artean, gorrotagarri egiten jakuzan agintariekaitik, otoitz egin beharrak tripakalak emon leigu. Ez ete daukagu aldatu beharrik, ebanjelio bideetan joan gura badogu, behintzat?

Goazen ebanjeliora, eta entzun daigun Jesusek berak egiten deuskun salapen zuzena: zuurrago jokatzen dabela mundu honetako seme-alabek…, mundu honetako negozioetan diharduenek.

Hauxe bai egia, senideok! Erreinuko seme-alabok arduragabeegiak gara; inoren esku izten doguz erreinuko ardurak ("doctores tiene la Santa Madre Iglesia, que os sabrán responder"; "con la intención basta"; "umetxoa jagon beharra euki dot, gurasoak hor zehar dabiz-eta…"; eta antzekoak esaten dira… Ez gaitue salatzen?). Gehien baten, estimazino handiegirik ez deutsegu emoten Jainkoagazko hartu-emonei. Bazterreratuta edo ahaztuta daukagu arlo hau. Ez, ala?

Gure sinismenean, senideok, bat egingo bagendu, eta bakotxak berea barik alkarren ardurea hartuko bagendu, agintarien azpiak jaten barik, euren aldeko otoitzean jardungo geuke, alkarren zerbitzuan eta Erreinuko ardurak garatzen.

Jainkoak gure pekatua salatzean ez gaitu gaitzesten (edo kondenatzen), bihozbarritzera deitzen baino. Bilatu daigun, ba, hain beharrezko dogun hezkuntza, katekesira hurreratuz; eskuratu daiguzan ardurak, eta jokatu daigun ebanjelioan agertu jakun ondasunen buruzainaren zuurtasunaz, Jesus Jaunak goraldu gaizan, baina erreinuko zerbitzari leial eta arduratsu lez.