PAZKOALDIKO VI. DOMEKA /C

GAIXOEN PAZKOA

HOMILIA

Hch 15,1-2. 22-29
Sal 66, 2-3. 5. 6 y 8
Ap 21,10-14. 22-23
Jn 14,23-29

 
Senideok: Gaixoen Pazkoa ospatzen dau gure Elizeak Pazkoaldiko VI. domeka honetan. Apartekotasunez hurreratu gura dau Elizeak gaixoengana, apartekotasuna eukelako gaixoek Jesusentzako. Gaixoengan Jainkoaren gaitzespena (edo madarikapena) ikusten eben askok, eta elizkizunetatik-eta baztertu egiten ebezan; ez eben, antza, Jainkoaren pozbiderik behar. Baina Jesus hurreratu egiten jaken; eta ikutu egiten ebazan, osatu ere bai, eta parkamena eskeini ere bai, jendearen harridurarako.

Gaur egun ere, senideok, zenbat gaixo daukaguzan edo erietxeetan, edo etxeetan ere bai, sakramentuen poztasun barik. Bildur edo lotsa gara abadeari deitzen; ez dakigu zelan jokatu. Abadea aitatzen badeutsogu gaixoa izutu egingo dala uste izaten dogu. Eta gaixoak berak ere, gura izan arren ere, ez dau eskatzen sakramentuen poza etxekoak ez izutzearren, edo abadea ez molestatzearren..., gero atxakiak jarriz, edo mormoxetak zabalduz. Dei bat, ba, senideok, etxean zaharrik edo etxeraturik edo gaixorik daukazuenoi: aprobetxatu egun hau gaixoari honetaz berba egiteko eta sakramentuen poza eskeintzeko. Gero deitu abadeari.

Horixe da Jesusek ebanjelioan esan deuskuna: maite dauanak gorde egingo dauala bere esana, bere agindua. Eta badakigu Jesusen agindua zein dan: berak gu maite gaitun lez geuk ere bestea maitatzea. Ez jaku hau errez egiten, senideok, bera maite dauanagan ostatua egingo dauala agintzen dauan arren Jesusek. Antza, beste ostalari batzuk doguz gurago, gitxiago konprometitzen gaituenak-edo.

Argitu daigun egoera hau eta gure hainbat jokabide, lehenengo irakurgaian agertu jakun eztabaida eta erabagietatik. Ulertuko ete dogu, senideok, Jainkoaren aurrean ezin aurkeztu geikela meriturik, irabazirik, baina ez dogula behar ere? Jainkoaren ondasunak ez dira nire irabazi edo merituen ordain, Jainkoak nire irabazien begira egon barik bere maitasunetik emoten (eskeintzen) deustazan dohaiak baino. Ez dago, ba, legeko arauak eta ohiturak eta geuk ezarritako beste hainbat traba bete beharrik Jaikoagandiko ondasunak eskuratzeko; egiten badeutsegu harrerea, eurek bihurtuko dabe eta zuzenduko gure bizikera bihurria. Behar bada, hauxe gura ez dogulako, ez deutsegu harrerarik egiten, eta legekeriekaz-eta beste gauza batzuk, ez Jainkoak berak emon gura deuskuzanak, gura doguz lortu.

Eta zelango eztabaidak-eta sortu daitekezan! Argi dauke Ikasleek Jainkoak bere maitasunetik emoten deuskuna dana bere Semeagan; horregaitik ez gaitue legekerietara eroango Jesusengana baino, eta bizikera garbi eta zintzora. Eta, begira zelan egingo daben: otoitz giroan, alkarri entzunez, eta alkarrizketa bidez bideak urratuz, ez goitik-behera legea ezarriz. Gogoan hartzekoa!

Jainkoak ostatu egin gura dau gutariko bakotxagan, eta honek Jesusen esanak-eta bizitzaratzera eroango gaitu. Baina bildur gara. Jainkoa ez da gure inguruak eta gure aldiek aintzaltzen daben gure sortzaile eta Jauna; madarikatzen dauan arerio baino; gure inguruetan Jainkoak enbarazu egiten dau, eta harenganako zaletasuna isilean euki behar da, azalean haren izen ederra kakaztu egin behar da-ta. Edo bizitzako une batzuetarako baino ez da; eta uneotan elizara joten dogu, baina urduri. Lekuak eta han entzuten eta egiten dogunak salatu egiten gaitu.

Bai, senideok: salatu egiten gaitu gaixoenganako, zaharrenganako, gure nagusienganako daukagun jokabideak; salatu egiten gaitu noiz­behinka elizara joten dogunean han entzuten edo egiten dogunak. Baina salakuntza horrek ez dau gure hondamena bilatzen, gure bihozbarritzea baino, Jainkoagana bihurtzea.

Senideok: Jainkoagana bihurtzea ez da betekizun batzuk egitea, edo arau-legeak betetea, edo geuk geure buruari esatea zer eta noiz egin behar dogun Jainkoari —geure ustez— atsegin jakona. Jesusengan aurkitzen dogu barritasuna, Jainkoaren nahia eta lotura guztietatiko askatasuna, maitasunaren lokarrietan bizi izateko. Eskatu daigun, ba, Jesusen entzule zintzo izatea, haren esana beteten ahalegintzea, eta beti ere Jainkoaren izena goraltzea, inguru maitaleagoa egin ahal izan daigun.

Eskatu daigun baita Aparecidara hurreratu dan gure Aita Santuaren alde ere: behartsuen, baztertuen, gaixoen ondoan dagoan Elizea iragarri daian, eta bere esanak aintzat hartuak izan daitezan.